Στις 27 Μαΐου, κάθε χρόνο η Ορθοδοξία μας, τιμά την μνήμη του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου στο Προκόπι της Εύβοιας. Κάθε χρόνο είναι χιλιάδες οι πιστοί, οι οποίοι πηγαίνουν να προσκυνήσουν το Ιερό Λείψανο του Όσιου. Όπως επίσης, είναι και εκατοντάδες οι πιστοί που συνεχίζουν να αναβιώνουν το θρησκευτικό «έθιμο», το "τάμα τους"όπως αναφέρουν, δηλαδή να πηγαίνουν να προσκυνήσουν κάνοντας οδοιπορία, έχοντας ως δύναμη στο μακρύ αυτό δρόμο, την πίστη τους.
Ο Όσιος Ιωάννης είχε ως πατρίδα του την Ουκρανία, στην Νότια Ρωσία, με πιθανή χρονολογία γέννησης το έτος 1690. Ο Όσιος μεγάλωσε σε μια χριστιανική οικογένεια λαμβάνοντας τις σωστότερες αρχές και αξίες. Από τα παιδικά του χρόνια έζησε σε μια περίοδο με συχνούς πολέμους. Αποτέλεσμα αυτών ήταν και η δική του συμμετοχή στους πολέμους του 1711 ως στρατιώτης του Τσαρικού στρατού του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσίας. Οι Ρωσικές δυνάμεις τότε, μάχονταν τα τουρκικά στρατεύματα, τα οποία ήταν πολύ ισχυρά και είχα σπείρει τον τρόμο σε όλα τα έθνη. Χιλιάδες ήταν οι νεκροί του πολέμου με πολλά παλικάρια, γυναικόπαιδα και γέρους.
Κατά την διάρκεια των πολεμικών εχθροπραξιών, ο Όσιος συλλαμβάνεται αιχμάλωτος και οδηγείται στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στο Προκόπιο, κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας σε ένα στρατόπεδο Γενιτσάρων. Εκεί κλεισμένος στο κελί του και καταδικασμένος δέχεται την περιφρόνηση και το μίσος των Τούρκων και ως «άπιστος» δέχεται σκληρά και απάνθρωπα βασανιστήρια. Υπέμενε όλα αυτά όμως με γενναιότητα, καρτερία και αξιοθαύμαστη δύναμη σε όλους αυτούς τους βασανισμούς. Στους βασανιστές έλεγε: «υπακούω στις διαταγές σας και στις λοιπές υποχρεώσεις μου• την πίστη μου προς τον Χριστό δεν την αρνούμαι».
Ο Όσιος συνέχιζε να ζει υπό αυτούς τους μαρτυρικούς και σκληρούς όρους, με τα βασανιστήρια παίρνοντας δύναμη από τις προσευχές, τις αγρυπνίες και τις νηστείες που έκανε. Το πρώτο του θαύμα που έκανε ο Όσιος με αποτέλεσμα να σταματήσουν τα βασανιστήρια, ήταν προς έναν Τούρκο Αγά. Ο Όσιος έστειλε φαγητό με έναν Άγγελο Κυρίου από το Προκόπιο της Μ. Ασίας, στον Αγά στην Αραβία και το έφαγε ζεστό. Το οικόσημο που είχε το πιάτο πάνω έκανε γνωστό στον Αγά πως ήταν απεσταλμένο από τον Όσιο. Αυτό το θαύμα αποτέλεσε την αρχή για το τέλος των βασανιστηρίων του από τους Τούρκους.
Αυτή η πνευματική, η θρησκευτική και η ηθική ακτινοβολία του Όσιου σταμάτησε στις 27 Μαΐου του 1730. Ήταν μια μέρα, όπου ο Όσιος ειδοποίησε τον ιερέα και εκείνος του πήγε τη Θεία Κοινωνία μέσα σε ένα μήλο που το είχε κουφώσει. Μετά από τις προσευχές και τις γονυκλισίες, κοινώνησε εκεί στον στάβλο που τον είχαν αναγκάσει να ζει οι Τούρκοι, όσο καιρό ήταν αιχμάλωτος. Μετά την λήψη της Θείας Κοινωνίας, ο Όσιος Ιωάννης πέρασε στην αιώνια αγαλλίαση και στην μακαριότητα.
Η ταφή του Οσίου έγινε μέσα σε βαθιά συγκίνηση και με δάκρυα στα μάτια από τους χριστιανούς του Προκοπίου. Από ένας απλός δούλος, κηδεύτηκε σαν αφέντης με θυμιάματα, λαμπάδες με ευλάβεια και προσοχή.
Όμως το επόμενο θαύμα, ήταν το όραμα που είδε ο γέροντας που μεταλάμβανε τον Όσιο. Είδε σε όραμα τον Όσιο και του έλεγε πως το σώμα του στον τάφο είχε μείνει ακέραιο. Πράγματι μετά από τριάμισι χρόνια ταφής βρέθηκε το σώμα του Οσίου ακέραιο μυρωμένο με την θεία ευωδία που έχει ακόμη και σήμερα. Έπειτα, οι πιστοί με πνευματική ευφροσύνη και ευλάβεια σήκωσαν σαν θείο δώρο το Ιερό Λείψανο και το μετέφεραν στον ναό όπου αγρυπνούσε ο Όσιος.
Μια από τις τελευταίες ταλαιπωρίες του Ιερού Λειψάνου, ήταν αυτή που δέχτηκε από τον Οσμάν, τον απεσταλμένο του Σουλτάνου. Μετά από διαμάχη με τον Ιμπραήμ της Αιγύπτου, ο Οσμάν ήθελε να κάψει το σώμα του Οσίου. Όμως, μετά από θαύμα, το σώμα του Οσίου, ενώ βρισκόταν στην πυρά κινήθηκε με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να φύγουν τρέχοντας. Την επόμενη μέρα οι χριστιανοί πιστοί βρήκαν το σώμα του Όσίου ακέραιο, μυρωμένο και ευλύγιστο, έχοντας μείνει μόνο το μαύρισμα στο σώμα από τη φωτιά.
Έκτοτε, με το πέρασμα των χρόνων και μέχρι το 1922 και την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923, ο Όσιος γινόταν όλο και περισσότερο γνωστός από τα θαύματά του σε ολόκληρη την κεντρική Καππαδοκία. Μετά την καταστροφή της Μ. Ασίας και μέσα στην λαίλαπα των καταστροφών, οι πρόσφυγες χάνοντας τα πάντα, δεν ξέχασαν να πάρουν μαζί τους τον Ιερό Λείψανο του Οσίου. Από την Καισάρεια στη Μερσίνα και από εκεί πέρασαν στην Ελλάδα. Πρώτος σταθμός ήταν το σημερινό Μακρυμάλλι κοντά στα Ψαχνά και έπειτα μεταφέρθηκε στο Προκόπι της βορείου Ευβοίας.
Τόσα χρόνια ευλογεί τον τόπο ο Όσιος Ιωάννης, δίνει δύναμη σε όλους του πιστούς και με τα θαύματά του και την θεϊκή του δύναμη, μας στηρίζει στα καθημερινά μας προβλήματα και μας καθοδηγεί σε μια ήρεμη ζωή, ευεργετική για τον άνθρωπο.
Επιμέλεια: Νικόλαος Σπ. ΚαρατζάςΙστορικός – ΑρχαιολόγοςΜsc Κλασικής ΑρχαιολογίαςΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://www.messapianews.gr/eidiseis/messapia/nikolaos-karatzas-osios-ioannes-rosos.html
ΑΡΧΕΙΟ: Γ.Α. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
.webp)
